Cangkir Prothol

Cangkir Prothol

Nalika wayah esuk, kaya padatan Marni, marani Bandi sing lagi maca koran neng teras sadurunge mangkat nyambut gawe karo nggawa sacangkir kopi. Bojone wis apal menawa karemenane kopi pait. Sebab yen kelegen rasane neng weteng malah neg.

“Kopine, Pak.” Kandhane sing wedok.

“Ya, seleh kono,” saurane tanpa nyawang.

Bubar leladi sing wedok uga banjur bali mlebu, nutugake anggone resik-resik omah. Karo mripate isih kober nyawang tulisan ana koran mau, tangane nggrayahi cangkir kopi sing isih panas kemebul mau. Nanging eba kagete nalika tangane ora nemokake ganthilane cangkir.

Atine sakal muntab weruh cangkir wis brundhul tanpa ganthilan. Meh wae cangkir sakopine dibanting neng njogan menawa ora eling menawa cangkir barang tinggalane wong tuwane sing aji kanggo dheweke.

“Bu!”, pambengoke marang sing wedok.

Sing dibengoki uga banjur gita-gita marani sing ngundang.

“Cangkir iki mbok kapakne kok nganti ganthilane prothol ngene iki?” pitakone Bandi karo mripate mendelik.

“Oalah... kuwi ta? Ngene lho, Pak. Kuwi ngono kebenthik nalika dakisahi esuk mau,” saurane sing wedok entheng.

“Lha polahmu piye? Isah-isah kok nganti ngrusake barang? Yen ngene rak cotho dadine.”

Krungu saurane bojone sing ketoke entheng mau sakala dadi muntabe Bandi. Nyat, dheweke budhal nyambut gawe tanpa pamit. Wedang kopi sing wis wiwit adhem mau ora disenggol babar pisan.

Wiwit dina kuwi dheweke ora tau gelem ngombe kopi sing diladekake bojone, nadyan wis diganti nganggo cangkir anyar sing luwih apik modhele. Atine isih kemropok yen kelingan nyawang cangkir prothol tanpa ganthilan mau. Rasa kemropok mau wusana ndadekake sengite marang bojone sing kaanggep nyepelekake barang warisan, nadyan wujude amung sepele. Mula nganti pirang-pirang dina dheweke ora gelem ngluruhi bojone. Malah saiki budhale nyambut gawe kepara luwih esuk tinimbang biasane. Perlune isih bisa mampir warung kopi sing ana sacedhake pabrik anggone nymbut gawe.

Sore kuwi metu saka pabrik Bandi ora langsung bali. Dheweke semayan karo Sunaryo neng warung. Kancane mau kandha menawa duwe cangkir kuna kaya cangkir duweke. Bandi pancen tau crita ngenani rasa cuwane marang sing wedok gara-gara cangkir prothol ganthilane mau. Satemene rasane ora marem, amarga dudu cangkir warisan. Nanging ora apa-apa. Idhep-idhep kanggo nambani rasa cuwa.

Sinambi ngenteni kancane sing isih bali njupuk cangkir, dheweke aba kopi marang bakule. Ora suwe sacangkir wis cumepak neng ngarepane. Isih panas kemebul amarga banyune tansah digeneni. Ora banyu tremos kaya warung-warung liyane.

Bubar ngiling kopi ana lepek lan disruput, Bandi ngetokake rokok lan korek saka sak klambine. Nanging apes, korek jres mau rada mlempem, mula angel murupe. Tujune neng kana ana korek gas cepakane warung. Mula dheweke banjur ngranggeh korek mau. Nanging nalika arep ngranggeh korek mau ndilalah tangane nyampe cangkir neng ngarepane, nganti kopi isih separo mau kutah, mblabar neng meja. Lan cilakane, ganthilane cangkir mau prothol.

Bandi dheleg-dheleg nyawang cangkir mau.

“Mpun, kersane, Pak. Mangke kula damelaken kopi malih,” kandhane bakule kanthi grapyak.

“Sing kula getuni niku boten kopine. Nanging cangkir jenengan sing prothol ganthilane niki,” kandhane Bandi semu rikuh.

“Boten napa-napa. Wong sanesipun inggih mpun sami prothol. Nggih maklum wong cangkir lawas, dados nggih dampang prothol cangkingane. Kaliyan malih wong namung cangkir. Ngangge cangkir utuh napa cangkir prothol, raosipun inggih tetep kopi. Ngaten mawon kok didamel ribet. Menapa malih kok ngantos dados padudon kaliyan anak utawi bojo namung gara-gara cangkir?”

Dheg! Atine Bandi rumangsa kaya kedhodhog alu. Dheweke banjur kelingan anggone wis pirang-pirang dina neng-nengan karo Marni amung gara-gara cangkir. Atine rumangsa keduwung.

Bubar ngentekake kopi, Bandi banjur metu sawise mbayari kopi rong cangkir. Dheweke wis ora ngenteni tekane kancane maneh. Sedyane amung siji, bali lan bakal njaluk ngapura marang bojone.

“Muga-muga wae atine Marni ora melu prothol,” batine Bandi sadalan-dalan.

Srengenge wis angslup. Lampu-lampu dalan wis wiwit murub padhang kaya padhange ati dina kuwi.